Asher konağa geri döndü. Rahat olmak için kıyafetlerini değiştirdi ve işle ilgili bazı belgeleri halletti. Asher önceki hayatında gücünü arttırmak ve yorucu bir eğitimden geçmektense işleri düzgün yapmak için beynini kullanmayı tercih ederdi ama güçlü olmanın kural olduğu bir dünyada zayıf olmanın harika bir şey olmadığını bilirdi. Bu yüzden uyanmaya ve çalışmaya, Dünya Akademisine girmeden önce 15 yaşında başlamaya karar vermişti.
Gün bitti ve Greville çiftleri eve döndü. Yemek dört kişilik bir aile için oldukça büyük olan masada yendi ama elit ailelerde onları biri ziyaret ettiğinde masada karşıladıkları için bu oldukça yaygındı.
Arthur Greville, Asher’ın aniden motive olmasından mest olmuştu fakat Slyvie kocasının Asher’ı anlaştıkları tarihten bir buçuk yıl önce uyanmaya zorladığını düşünüyordu. Bu yüzden bunu önünde oturup bifteğini kesen Asher’a sormaya karar verdi.
“Asher, uyanmayı denemek istediğini duydum. Baban mı seni zorladı? Eğer öyleyse seninle bir daha asla konuşmamasını sağlayacağım.” Slyvie gözlerini Arthur’a dikerken konuştu.
Arthur’un yeni ağzına attığı lokması neredeyse boğazında kalıyordu, öksürmeye başladı.
“Endişelenme anne, sadece eğitimimi biraz erkene çekmek istedim. Sadece Dünya Akademisine katılmadan önce kendimi güçlendirmek için biraz motive oldum da diyebilirsin.”
“Ve mirasçısı tembel görünseydi bu Greville Ailesinin ismi için hoş olmazdı, değil mi?” Asher, yemeğinde boğulan babası annesinden daha çok azar yemeden önce sorunu çözdü.
Slyvie tanıyanların kendisinden ‘Şeytan’ diye bahsettiği güçlü bir kadın olmasına rağmen Asher için ilgili ve yufka yürekli bir anneydi. Gönlü her zaman oğlunun gülümsemesini ve diğer çocuklar gibi olmasını istemişti ama oğlunun kalbini neyin eritebileceğini bilmiyordu.
“Eğer uyanmak istiyorsan seni durdurmayacağım fakat diğerlerinden biraz daha geç uyandığın için kendini onların biraz arkasında bulabilirsin. Bunun sana engel olmasına izin verme, tamam mı?” Sylvie, Asher’ın kendini diğerleriyle karşılaştırıp depresyona girmesinden endişeleniyordu.
Yemeğini bitirdiği için ağzını temizleyen Arthur, “Uyanıştan aldığın sonuç ne olursa olsun Greville Ailesinin mirasçısı olduğunu ve kimsenin sana üstten bakamayacağını unutma.” dedi.
Asher yüzünde bir gülümseme oluşurken yemeğini bitirdiği için odadan ayrılmadan önce “Endişelenmenize gerek yok, ne yaptığımdan haberim var. Depresyona gireceğimi mi düşünüyorsunuz?” dedi.
Asher odadan çıktı ama oda garip bir şekilde sessizdi.
“Tatlım, o gülümsedi.”
Arthur, Slyvie’ye, “Bir anlığına hayal gördüğümü sandım ama ikimiz de aynı şeyi mi gördük?” dedi. İkisi de oğullarının son gülümsemesini hatırlamadıkları için hayrete düşmüştü. O hangi durumda olduğu farketmeksizin her zaman aynı yüz ifadesini korurdu.
Slyvie heyecanlı bir sesle Arthur’a, “Arthur! Onun uyanışının önünde bir engel olmadığından ve elindeki en iyi kaynakları onun için kullandığından emin ol!” dedi.
“Maliyetini umursamıyorum, sadece en iyisine sahip olmasını sağla.”
Slyvie oğlunun tebessümünü görmek için her şeyi yapardı, bir şey istediğinde ona asla hayır dememişti ve bu yüzden birçok insan onu çok fazla şımarttığını düşünürdü. Ama sadece oğlunu mutlu görmek isteyen bir anne olarak dünyanın onu nasıl gördüğü umrunda değildi.
Arthur, Greville Ailesinin Baş Kahyası Stephen’ı ararken “Bunu gördükten sonra cimrilik yapacağımı mı düşünüyorsun? Endişelenme, en iyisinin de iyisini aldığından emin olacağım.” dedi.
Stephen 50 yaşında bir adamdı ve Arthur’un çocukluğunu görmüştü. Ama son 15 yıl içinde onu bir şey yapmak için bu kadar heyecanlı görünce hayrete düştü. Hatırladığı kadarıyla Slyvie ile evlendiğinde ve oğlu doğduğunda ancak bu kadar heyecanlanmıştı.
Yorum